04 maart 2021
1 min leestijd
Ik ben er helemaal klaar mee. Klaar met thuiswerken, de avondklok en die anderhalve meter. Klaar met mijn eigen kamer, dezelfde ommetjes door het park en de eindeloos saaie lange avonden. Wat ik vooral mis zijn de slappe gesprekken die je voert met nieuwe mensen, die je normaal gesproken zou ontmoeten op huisfeestjes. Dus toen ik de nieuwe app Clubhouse langs zag komen, was het raak. Afgelopen week zocht ik naar nieuwe vrienden op de online huisfeestjes van Clubhouse.
Via Clubhouse kunnen gebruikers in verschillende ‘rooms’ met elkaar praten over uiteenlopende thema’s. Een soort live radioshow via je telefoon. Terugluisteren kan niet: je moet erbij zijn. En heb je wat toe te voegen aan het gesprek, dan steek je je online hand op om mee te praten. De hele dag door babbelen mensen met elkaar over marketing, voetbal of maatschappelijke thema’s als Black Lives Matter. Nieuwe mensen, nieuwe gesprekken. Dus: ik op Clubhouse, biertje in mijn hand en scrollen.
De eerste room die ik tegenkom heet ‘spiritualiteit van boven’. Twee vrouwen zijn in gesprek. Een van hen is medium. Ze zegt dat het vooral om verbinding gaat. Haar eigen verbinding is slecht want haar stem valt af en toe weg. Dit is niet het huisfeestje waar ik naar op zoek ben.
Ik swipe naar een nieuw gesprek. Het is net alsof ik door een drukke uitgaansstraat schuifel, op zoek naar een kroeg waar het wél gezellig is. Of in ieder geval minder zweverig. In de room die ‘Luchtigheid’ heet, is ruzie. ‘Je moet me laten uitpraten ja!’, roept Cloé. Een lage mannenstem schreeuwt dat ‘ze’ helemaal niks moeten. ‘Faka met jullie’, zegt Cloé. Ze is boos en wil dat de rest in haar hoofd probeert te kijken, want ze voelt zich aangevallen. Ik durf mijn hand niet op te steken. Ik ben bang dat ik met mijn genuanceerde meningen niet goed in de groep val. ‘Je hebt k****r grote tieten’, schreeuwt een derde jongen. Een bevestiging dat ik weg wil.
De derde keer is het raak. Vier mensen praten over de docuserie Klassen. Die heb ik ook gezien. Hier kan ik over meepraten, dus ik steek mijn hand op. Op het moment dat ik word toegevoegd aan het gesprek, begint mijn hart te bonzen. Ik ben zenuwachtig. Op een huisfeestje word je voorgesteld door een vriend of spreek je elkaar casual aan bij een koelkast vol bier. Nu moet ik gewoon beginnen met praten. Tegen mijn telefoon. Als er een stilte valt, pak ik mijn kans.
Het is een geruststelling als ze iets terugzeggen. Anouk zegt dat ze vroeger is gepest. Martin vertelt dat hij een pestprotocol heeft ontwikkeld. Leonie deelt hoe je de beste pannenkoeken kan bakken, met een beetje kaneel door het beslag. Ruud zit in de trein naar Zwolle. Het voelt best gezellig. Ook gek. Ik zou deze mensen nooit op een huisfeestje tegenkomen. Een biertje zou ik ook niet met ze drinken.
Later in de week ga ik nog meer Clubhouse-rooms af. Jeroen Pauw die onder vuur wordt genomen door NPO-critici, Bas Smit die ook op Clubhouse alleen maar lacht, hevige discussies over het al dan niet dragen van een hoofddoekje. Maar vooral: heel veel mensen die anderen advies willen geven. ‘Believe in yourself’, zeggen ze dan tegen elkaar. Of ‘Neem van mij aan, daar moet je echt schijt aan hebben.’ Ik wil geen advies. Ik wil huisfeestjes.
Ik had gehoopt een avond slap te kunnen praten over studies, foute openingszinnen of over het nieuws. Maar ik denk dat ik de verkeerde online huisfeestjes heb uitgezocht. Ik wil vrienden van vrienden ontmoeten, geen complete vreemden. Dus…. Volgende week staat er een écht huisfeestje op de planning. Met twee nieuwe mensen en zonder Clubhouse.
Zin in een rondje Clubhouse? Scoor nu een gloednieuwe smartphone bij mobieltekoop.nl voor een vaste lage CJP-prijs!
